Gofry belgijskie

Belgia słynie z różnych pyszności, m.in. z czekolady, piwa, frytek czy gofrów. Te ostatnie to moja miłość od najmłodszych lat :) Dlatego goszcząc w tym kraju parę tygodni kosztowałam je przy każdej możliwej okazji ;)

Belgijskie gofry zaskoczyły mnie swoim wyglądem, grubością, a także smakiem. Ponoć w każdym regionie mogą one wyglądać nieco inaczej i różnić się delikatnie smakiem, ale w miejscach, w których je próbowałam nie odczułam za dużej różnicy. Ich kształt był nierówny, były pulchne, drożdżowe, z karmelizowaną skórką, każde miały w sobie nieroztopione perełki cukru i były delikatnie.. hmm.. jakby z zakalcem :)

Ponoć tajnym składnikiem jest cukier perłowy, który ciężko znaleźć poza Belgią. Udało się go nam kupić w tamtejszym markecie (1,50e) 5 paczek i mogłam przystąpić do działania :)

Ponieważ na opakowaniach tamtejszych produktów ciężko o język angielski czy chociaż niemiecki (a były podane 2 różne przepisy na gofry) postanowiłam poszukać przepisu w internecie. Tak trafiłam na blog miss_coco i przepis na te same gofry, które były na opakowaniu :)

Przed Wami pyszne, drożdżowe i powiedziałabym nawet że prawie identyczne gofry, jakie próbowałam w Belgii :)

P.S.

Musimy przygotować się na lekkie pobrudzenie gofrownicy ponieważ cukier bardzo się karmelizuje, ale to właśnie dzięki niemu gofry mają tak wspaniałą, słodką i chrupiącą skórkę

P.S.2

Wybaczcie taką rozmazaną fotkę, ale to chyba z ekscytacji, że wyszły takie fajne ;)

Belgijskie gofry leodyjskie (gaufres de Liège)

Składniki:

 
Proporcje na jakieś 20 sztuk gofrów:
750 g mąki
270 ml ciepłego mleka
70 g świeżych drożdży
3 jajka i 2 żółtka
15 g soli
2 łyżeczki cukru waniliowego
400 g miękkiego masła lub margaryny
półtora szklanki cukru perlistego  

Przygotowanie: 

Drożdże rozrobić z kilkoma łyżkami mleka.
Mąkę wymieszać z jajkami i żółtkami, resztą mleka, solą, i cukrem waniliowym. Dodać drożdże, wyrobić ciasto i odstawić na dobre pół godziny do wyrośnięcia. Kiedy ciasto wyrośnie, dodać gruby perlisty cukier i masło. Masło powinno być miękkie, ale nie roztopione, a cukier powinien równomiernie rozejść się po cieście, ale nie rozpuścić. Cały urok tych gofrów polega na tym, że cukier rozpuszcza i karmelizuje się w rozgrzanej gofrownicy. Odstawić z powrotem ciasto do wyrośnięcia. Można na kilka godzin lub nawet na całą noc.

Mocno rozgrzewamy gofrownicę, którą najlepiej wysmarować kawałeczkiem słoniny, a jeśli nie macie słoniny, to smalcem.
Nakładamy na gofrownicę po łyżce ciasta na jednego gofra. 

Smacznego :)